Chianti Classico – jedno z najwspanialszych win na świecie

Chianti Classico jest jednym z najwspanialszych win na świecie. Nosi nazwę ziemi, z której pochodzi, zgodnie z surowymi normami, które chronią i gwarantują jakość.

Produkowane jest na obszarze 70 000 hektarów ziemi pomiędzy miastami Siena i Florencja, na obszarze obejmującym 8 gmin: Greve in Chianti, Barberino Val d’Elsa, San Casciano Val di Pesa San Casciano in Val di Pesa w prowincji Florencja; Castellina in Chianti, Gaiole, Radda, Castelnuovo Berardenga i gmina Poggibonsi w prowincji Siena.

Produkcja Chianti Classico jest regulowana przez ostatnie przepisy dotyczące produkcji (18 września 1996 r.) wraz z publikacją w Dzienniku Urzędowym dekretu ministerialnego w sprawie uznania nazwy pochodzenia Controlled and Guaranteed – D.O.C.G.

Cechy charakterystyczne wina

Wino Chianti Classico DOCG ma jasny rubinowy kolor, z odcieniem granatu i jest głęboko winne. Smak jest wytrawny, owocowy przechodzący z czasem w miękki aksamitny. Maksymalna ilość cukru powinna wynosić 4 gramy na litr cukrów redukujących, minimalny całkowity suchy ekstrakt 2,3%, a minimalna całkowita kwasowość 5%. Chianti Classico musi dojrzewać przez co najmniej 11 miesięcy (może być dopuszczone do spożycia dopiero 1 października roku następującego po zbiorach) i mieć minimalną zawartość alkoholu 12%.

Odmiany winogron

Chianti Classico jest niekwestionowanym mistrzem najwyższej jakości Sangiovese, obecny w procentach, które mogą wynosić od 80 do 100%. Inne czerwone winogrona są dozwolone w łącznej ilości do maksymalnie 20%, Canaiolo, Colorino, Cabernet Sauvignon i Merlot.

Są również dopuszczone dwa białe winogrona, takie jak Malvasia i Trebbiano, które same lub razem mogą osiągnąć maksymalnie 6% (tylko do zbiorów 2005).

Gallo Nero – symbol wina Chianti Classico

Symbolem regionu Chianti jest czarny kogut (Gallo Nero). To także symbol wina Chianti Classico. Producenci tego wina, zjednoczeni w konsorcjum, w 1924 roku na swoje logo wybrali właśnie czarnego koguta. Do dziś widnieje on na wszystkich butelkach tego znakomitego, znanego na całym świecie, toskańskiego trunku.

Legenda związana z czarnym kogutem sięga roku 1206. Florentczycy i sieneńczycy latami toczyli między sobą krwawe boje. W 1206 roku próbowali zawrzeć rozejm i ustalić granicę między dwoma republikami. Oczywiście każda z republik chciała zagarnąć dla siebie atrakcyjny region Chianti, położony między nimi. By zakończyć rozlew krwi, postanowili w celu ustalenia granicy przeprowadzić konkurs.

Rano, czyli po zapianiu koguta, najlepsi jeźdźcy z rywalizujących miast mieli wyruszyć naprzeciw o tej samej porze, by spotkać się po drodze. Dokładne miejsce ich spotkania miało określić nową granicę. Sieneńczycy (według sieneńskiej wersji legendy) postąpili uczciwie. Wieczorem nakarmili białego koguta, a rano gdy zapiał o swojej zwykłej porze, sieneński jeździec ruszył w pościg na spotkanie swemu florenckiemu rywalowi. Bardzo się zdziwił, gdy ledwie ruszając o świcie, spotkał go już ku swemu zaskoczeniu 12 km od Sieny.

Florentczycy (czemu ponoć do dziś zaprzeczają) postanowili przechytrzyć swoich rywali. Kilka dni przed konkursem nie karmili swojego czarnego koguta, a przed świtem jeden z mieszkańców przechadzał się koło kurnika z wielką świecą, której płomień kogut wziął za wschód słońca. Florencki jeździec wyruszył więc z dużym wyprzedzeniem na spotkanie rywalowi. W ten oto sposób Republika Florencka zdobyła niemal cały region Chianti. Nie ma pewności, iż historia ta jest prawdziwa. Lecz miejsce, w którym według legendy mieli się spotkać odpowiada dawnej linii demarkacyjnej między Florencją i Sieną.

Czarny kogut zaświadcza dumnie do dziś o jakości wina Chianti Classico pochodzącego z malowniczych wzgórz Chianti.

Uprawa i winifikacja

W celu utrzymania typowych cech, specyfikacja z 1996 roku reguluje nie tylko produkcję Chianti Classico, ale także uprawę winorośli. Każdy hektar ziemi może wyprodukować do 75 kwintali winogron, co odpowiada około 52,5 hektolitrów wina. Każda roślina może wyprodukować do 3 kg winogron i sadzenie nowych winnic może zacząć się pięć lat od ostatniego zbioru.

Winnice muszą znajdować się w miejscach lądowych na wysokościach nie przekraczających 700 metrów n.p.m. Tradycyjna forma gospodarowania reprezentowana jest przez kolektora toskańskiego, wywodzącego się z techniki Guyot. W ostatnich latach rozpowszechnił „kordon”, forma, która nadaje się do mechanizacji bez utraty jakości. Między majem a czerwcem winorośl kwitnie w połowie czerwca, a kwiat staje się owocem. To proces, który nazywany jest „allegro”.

Winogrona stopniowo zaczynają zmieniać kolor między lipcem a sierpniem, rozpoczynając fazę dojrzewania, która przyniesie winogronom substancje niezbędne do produkcji wina i zmniejszy zawartość kwasowości. We wrześniu, ze względu na zmienne temperatury, proces ten kończy się, umożliwiając zbiór w październiku.

Po dotarciu do winnicy, winogrona są miażdżone i pozbawiane łodyg, aby uzyskać moszcz. Spoczywa on w beczkach, gdzie fermentacja alkoholowa trwa około 2 tygodni: dwutlenek węgla wytwarzany przez drożdże wypycha do góry skórki. One tworzą tak zwany „kapelusz”. Następuje oddzielenie skórek od wina, a wino poddawane jest fermentacji malolaktycznej. Po tym następuje dekantacja, z których ostatnia zbiega się z kwitnieniem winorośli. W tym momencie Riserva oraz Chianti zostanie skierowana do dojrzewania w dębowych beczkach jeszcze przez kilka miesięcy.

Jak pić wino Chianti Classico?

Chianti Classico nadaje się do grillowanych czerwonych mięs. Bardziej wyszukane dania, takie jak dziczyzna, wymagają jednak bardziej ustrukturyzowanego Riserva.

Chianti jest natleniane przed degustacją. Butelka powinna być otwarta kilka godzin wcześniej, w przeciwnym razie jest dekantowana. Powinna być podawana w temperaturze 16/18 stopni, a do jej wzmocnienia potrzebny jest kieliszek typu tulipan.

Życie jest zbyt krótkie, by pić złe wino! ; )